და სხვა

3-აპრილს ყვავილები რომ მოვიტანეთ, ბავშვებმა ბებიებს მიართვეს... მერე მარიკომ თქვა- ბაბუსაც ვაჩუქოთო,- და ერთი თეთრიი ვარდი ჩავდეთ იმ პაწია ლარნაკში, რომელიც მამას სასახლის ტავათან ედგა (მაშინაც ყოველ დგღ თიო- თითო ახალ ვარდს ვდებდი მხოლოდ).... იმის მერე 8 მარტსაც ბევრი ყავილები გვქონდა.... ყველა დაჭკნა.... ის თერთი ვარდი კი იმ ლარნაკში ახლაც დევს... გუშინ შევნიშნე, რომ უვკე საკმაოდ დიდი დრო გავიდა- ზუსტად ორი კვირაა ასეა, მწვანე ფოთლები ლამის შეახმა და ყვავილი კი არის და არის.......... საოცარი გრძნობა დამეუფლა.....

(2013 წ. მარტი)

გულში

ბავშვებს ნიკოლოზობა მივულოცე დილას, ახალგაღვიძებულებს, იმ წუთის გახელილი ჰქონდათ თვალები... სუ,-მითხრა ნიკომ,- მოიცა... გულზე დაიდო თითი და თითქოს რაღაცას უსმენსო, ისეთი სახე მიიღო; წამიერად გაჩერდა და დაამატა: ბაბუმ მომილოცა გულში...

სანამ შეწყდება პულსი და მერეც,

ყოველთვის, გულში იქნები, მამა!

როცა გავყვები ბილიკებს დამრეცს,

შენ გამამხნევებ, უთუოდ! მაგრამ...

არ მეყოლები გვერდით არასდროს

და ტკივილები დაშანთავს სხეულს...

ეს ცეცხლი ფიქრმა სულს რომ გადასდოს,

არ ეწყინება იმედს დახეულს,

მოთმენის ჯვერზე უღვთოდ დაფლეთილს,

ნაღველში ნადუღს, ნაცარში ნარევს...

როს გაანათებს მზე დასავლეთის,

უფრორე აწვავს ძველ ნაიარევს...

მაგრამ ტკივილის არ მეშინია,

რადგან მასწავლე გაძელბა ამის...

ეს სიძლიერეც ჩემში შენია,

როგორც დღეშია ციმციმი ღამის.

როცა ზამთარი თავზე დამფერფლავს,

როცა ცხოვრება ნიაღვრით გამრეცხს,

როცა ჩავხედაც გადახსნილ საფლავს

და დავინახავ, ჩემ ბილიკს დამრეცს,

სანამ შეწყდება პულსი და მერეც,

ყოველთვის გულში იქნები, მამა!

შეუცლელია დღიდან ამიერ,

შეუცვლელია ეს გრძნობა მარად!...

* * *

დღეს მაინც გენახე

ამ ქარში, ამ თოვლში...

სიცივით გახმა ხე,

მეც მცივა გათოშილს...

გარდები გავლახე,

ოცნების ამბოხში

სევდაც გადავლახე

და ტკივილს აქოჩრილს

ხელიც კი ვერ ვახლე

შენს ხატთან დაჩოქილს...

დღეს მაინც გენახე,

აქ თოვლში, ამ ქარში...

დღეს სულის ვენახებს

სხლავს ყინვის დამქაში

* * *

შენთან ერთად გავუძლებდი ამ ქარს,

შენთან ერთად დავივლიდი ქუჩებს..

შენთან ერთად გავუძლებდი სევდას, სულს რომ ზამთრავს

და სახეზე ნაოჭებს რომ მოაქუჩებს.

შენთან ერთად შევხვდებოდი დილას,

შენთან ერთად გავათევდი ღამეს,

შენთან ერთად გავფანტავდი ტკივილს, გულს რომ ლილავს,

გავფანტავდი სიზმრებს, რომ ვერ დამიამეს...

შენთან ერთად უშენობის ღარებს

შევლესავდი ოცნებების კირით,

შენთან ერთად ვუწამლებდი ყველა ნაიარევს,

მოვრჩებოდი ამით თუნდაც განაწირი...

შენთან ერთად ავწვდებოდი ზეცას

შენს ფიქრებში მოქსოვილი კიბით...

მაგრამ ჩემს სულს უსახური ცივი სევდა ზეწრავს

უშენობით მინაკიბი, მონაკიბი.

* * * 
ჩვენ არასდროს ვყოფილვართ ცალ-ცალკე.  მამა ექსკურსიებზეც კი დაგვყვებოდა.  არ მახსოვს, სადმე წავსულიკავით მარტო. ბებოსთან ვრჩებოდით, მაგრამ არა დიდი ხნით .............. 
ახლაც მგონია, რომ სადაცააა დაბრუნდება .... სულ ველი თითქოს.........
ორი დღეა ვუყურებ ვიდეობს და ვათვალიერებ ფოტოებს, 100-ზე მეტი  DVD დისკი ვნახე.... მამა ყველგანააა, ყველგანააა ვიდეობშიც, მაგრამ არ ჩანს, იმიტომ, რომ სულ ბავშვებს დავდევდით და სულ ბავშვებს ვუღებდით... თვითონაც შე დაგვდევდა, ყველაფერს გვიღებდა, ყველაფერს აფიქსირებდა... არავის რომ არ ჰქონდა გადამღები, მშინ თხოულობდა  და ისე გვიღებდა, მერე კი, როგორც კი შესაძლებელი გახდა და საბჭოეთშიც შემოაღწია, მამა ერთ-ერთი პირველი იყო, ვინც იყიდა და რატომ? ჩვენთვის და არა მარტო ჩვენთვის, ყველა ნათესავსა და ახლობელს უღებდა, გულით  აკეთებდა ამას... ჩემს ირგვლივ, საახლობლოს, სულ მამას წყალობით აქს შემორჩენილი ძვირფასი კადგები... და აი, ვუყურებ ვიდეოებს და მამა ყველაგან თთქმის კადრს მიღმააა :(  ხმა კი კველგან ისიმის...... და ვიძაბები და ვეძებ და მინდა გამოჩნდეს....... და რეალობაშიც ზუსტად ასეტივე შეგრძნება მაქვს.................


..... მარიკომ მითხრა დღეს:,,....დე... იცი, რა, ..... რა იქნებოდა, რომ ადამიანი ღმერთთან რომ წავა, მერე ცოტა ხანში, დრო რო გავა, ისევ მოდიოდეს ცოტა ხნიიიიიიით.....''

(12 იანვარი 2013წ)

* * * ბავშვები იძინებენ და იძინებს ხმაური, ხალისი და ბედნიერება და მრჩება ანცდა, რომ მოვა და მოვუყვები, რა მოხდა დღეს........ მაგრამ ეს ყოველდღიურად და არა ასეთ დროს..... არ მახსოვს დაბადების დღე მამას გარეშე, მიუხედავად მუდმივი დატვირთული რეჟიმისა, მამა მაინც ჩვენთან იყო მნიშვნელოვან მომეტებში...... ......მამა, შენ ხომ არც ერთი შვილის და შვილიშვილის არც ერთი დაბადების დღე არ გაგიცდენია? არც ბაღის ზეიმი, არც კონცერტი...... ამიტომ მიუხედავად იმისა, რომ ორი დღეა ყველაფერი სესანიშნავადაა და ბაშვები ზლიაან ბედნიერები არიან, მთელი საღაღამო და მთელი ღამე მაქვს საშინელი სიცარიელი განცდა.... ვიცი, რომ არ მოხვალ, მამა......
იცი, რა თქვა ნიკოლოზმა ამ ორიოდე კვირის წინ? ჯერ მკითხა ჩემ დაბადების დღეზე სად უნდა წავიდეთო... მერე უცებ გაჩერდა და თქვა: ჩვენ დაბადების დღეს არ ვიხდით! და დაამატა: იმიტომ, რომ ბაბუ გარდაიცვალა!!!...
და აი, ბავშვებს ორდღიანი დაბადების დღე გადავუხადეთ, მაგრამ შენი ადგილს ვერაფერი ამოავსებს მამა და ეს არც მიცდია, პირიქით...... ჩვენ გვჯერა, რომ შენ მანდ გიხარია!!!!!იცი, რა თქვა ნიკოლოზმა ამ ორიოდე კვირის წინ? ჯერ მკითხა ჩემ დაბადების დღეზე სად უნდა წავიდეთო... მერე უცებ გაჩერდა და თქვა: ჩვენ დაბადების დღეს არ ვიხდით! და დაამატა: იმიტომ, რომ ბაბუ გარდაიცვალა!!!...და აი, ბავშვებს ორდღიანი დაბადების დღე გადავუხადეთ, მაგრამ შენი ადგილს ვერაფერი ამოავსებს მამა და ეს არც მიცდია, პირიქით...... ჩვენ გვჯერა, რომ შენ მანდ გიხარია!!!!!